Gisteravond was het weer ESM tijd. Eigenlijk was ik niet zo in de stemming. Vakantie gehad, weinig contact met Hem gehad daardoor, dus de juiste stemming was ver te zoeken. Eerst een tijdje om ons heen gekeken bij de ESM, geinig om te zien wat voor verschillende types er rond lopen. Ook met elkaar gepraat en bij Mr. aangegeven dat ik nog niet in de juiste stemming was, en dat ik bang was voor een aantal dingen, zoals dat ik me niet zou kunnen overgeven, dat ik me niet zou kunnen afsluiten voor al die mensen daar etc.
En inderdaad, toen we gingen spelen en Mr. me neerzette en begon te zwepen ging het niet. Alles deed net even teveel pijn, zelfs terwijl Mr. heel zachtjes met me deed, en al snel zag ik het niet meer zitten en kwamen er wat traantjes (die ik snel weer wegduwde). Mr. troostte me en we gingen toch maar even wat drinken en even pauze houden. Ik voelde het als falen, Hij was vond het helemaal geen probleem. (achteraf vertelde Mr. dat Hij ook nog niet zo in de juiste stemming zat en aan het aftasten was).
We hebben met wat andere mensen gepraat (niet heel boeiend, grinn) en toen beneden o.a. naar het spel van Wild River en bound witch gekeken. Er zaten mensen naast ons die opmerkte dat WR behoorlijk hard sloeg. Tja, dat is zo en bw had ook al flink rode billen. Naast hen was nog een stel aan het spelen, wat me deed denken aan het spel tussen Rigor en mij vroeger, omdat Hij van alles tegen haar aan het fluisteren was... smile. Daar denk ik met een warm hart aan terug.
Iets later op de avond bij Mr. aangegeven dat ik pijn helaas niet kon hebben deze avond maar dat dwang en angst wel een optie zou kunnen zijn.. hint hint hint.... grijnsss.. En juist toen ik het niet meer verwachtte begon Hij een spel. Dit spel ging goed. Dwang, angst, enge dingen tegen me zeggen waardoor ik me steeds weer meer kon overgeven en daardoor ook weer meer pijn aankon. Voelde goed om te merken dat ik het toch nog wel in me heb. ik twijfelde daar best aan de laatste maanden. De juiste triggers zijn dus behoorlijk belangrijk en komen altijd weer terug op dwang, angst en (niet teveel) pijn.
Na een tijdje stond ik te trillen, mn benen wilde er niet mee stoppen. T was goed en het was voldoende. We namen afscheid van WR en bw en gingen naar huis. In de auto zette de hoofdpijn in dus thuis wat paracetamol ingenomen, lekker gedouched en naar bedje.
Al met al een vreemde avond met een positief hoogtepuntje en nog wel wat nadenkwerk voor mij.
En inderdaad, toen we gingen spelen en Mr. me neerzette en begon te zwepen ging het niet. Alles deed net even teveel pijn, zelfs terwijl Mr. heel zachtjes met me deed, en al snel zag ik het niet meer zitten en kwamen er wat traantjes (die ik snel weer wegduwde). Mr. troostte me en we gingen toch maar even wat drinken en even pauze houden. Ik voelde het als falen, Hij was vond het helemaal geen probleem. (achteraf vertelde Mr. dat Hij ook nog niet zo in de juiste stemming zat en aan het aftasten was).
We hebben met wat andere mensen gepraat (niet heel boeiend, grinn) en toen beneden o.a. naar het spel van Wild River en bound witch gekeken. Er zaten mensen naast ons die opmerkte dat WR behoorlijk hard sloeg. Tja, dat is zo en bw had ook al flink rode billen. Naast hen was nog een stel aan het spelen, wat me deed denken aan het spel tussen Rigor en mij vroeger, omdat Hij van alles tegen haar aan het fluisteren was... smile. Daar denk ik met een warm hart aan terug.
Iets later op de avond bij Mr. aangegeven dat ik pijn helaas niet kon hebben deze avond maar dat dwang en angst wel een optie zou kunnen zijn.. hint hint hint.... grijnsss.. En juist toen ik het niet meer verwachtte begon Hij een spel. Dit spel ging goed. Dwang, angst, enge dingen tegen me zeggen waardoor ik me steeds weer meer kon overgeven en daardoor ook weer meer pijn aankon. Voelde goed om te merken dat ik het toch nog wel in me heb. ik twijfelde daar best aan de laatste maanden. De juiste triggers zijn dus behoorlijk belangrijk en komen altijd weer terug op dwang, angst en (niet teveel) pijn.
Na een tijdje stond ik te trillen, mn benen wilde er niet mee stoppen. T was goed en het was voldoende. We namen afscheid van WR en bw en gingen naar huis. In de auto zette de hoofdpijn in dus thuis wat paracetamol ingenomen, lekker gedouched en naar bedje.
Al met al een vreemde avond met een positief hoogtepuntje en nog wel wat nadenkwerk voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten