Trainingsdagje

Vandaag had ik een cursus/training in Utrecht. Leuke training maar wat nog leuker was was de whatsapp die ik in de pauze naar Mr. stuurde. Dat ik graag bij Hem zou willen zijn. Dat ik enorme behoefte had om klein te zijn, gedomineerd te worden en zijn kracht en macht te voelen. Hij miste mij ook en had ook zin om me te zien was het antwoord dus noem een plaats en tijd en Hij zou er zijn.

Jaja dacht ik toen, dus ik heel stoer... Utrecht, vandaag om 15.00 uur.... Ik zal er zijn zei Hij... iekssssssssssssssssss, meent ie dat nou echt? Nou, ja dus. Er kwamen vlinders in mn buik, toch wel een beetje spanning. We zagen elkaar op het station. Was even zoeken maar we vonden elkaar en gingen daarna naar zijn auto. Al voordat ik in de auto zat had ik een paar flinke tikken op mn toen nog koude billen te pakken (auww, niet fijn in die kou). Zijn hand in mn haar, tegen de auto geduwd, een knuffel en wat dreigende woorden (aargghhh wel wel wel fijn).

Met de auto de garage uit, onderweg naar een station dacht ik, maar Mr. was zo lief om me bij mn auto bij het station in mn woonplaats af te zetten. In de auto hebben we een beetje gespeeld (niet te veel want sturen is best belangrijk in een auto, lol). En we hebben gebabbeld. Ik voelde me fijn, veel meer op mn gemak. Vooral door onze mailwisseling van laatst. Daar hebben we ook nog over gebabbeld en het voelt goed!

Onderweg kon Mr. het natuurlijk niet laten om toch even ergens waar het rustig was te stoppen (vond ik niet errugg) Tikken, beetje knijpen, beetje onaardig zijn, heerlijk. Mr had het blijkbaar even nodig en ik zeker!.  Door bepaalde dingen ga ik me zo high voelen, ik heb dan het idee dat ik helemaal raar uit mn ogen kijk (maar ja, dat kan ik zelf natuurlijk niet zien).

wat ik nog het fijnst vind is dat ik me eindelijk meer op mn gemak ga voelen. Dat ik Hem beter ken, dat ik weet dat Hij een Goede is, en, dat ik Hem vertrouw.

Mindplay and real

Wat gister begon met een hele heftige mindplay via msn werd langzaam aan steeds meer serieus. Het begon met een heftig beeld dat Hij schetste over wat Hij me zou gaan aan doen. In het begin was het duidelijk een mindfuck, maar na een tijdje ging het over in een serieus gesprek over grenzen verleggen, meer aan kunnen dan je denkt, het verbeteren van mijn zelfbeeld en hoe wat Hij me ging aan doen daarbij zou gaan helpen. Nu het zo een serieus gesprek was geworden begon ik pas echt bang te worden. Ik denk Hem al redelijk te kennen maar wat Hij nu allemaal vertelde vond ik dood eng en ik wist niet wat ik er mee aan moest.

In de auto naar huis heb ik Hem gevraagd of Hij een samenvatting van ons gesprek wilde maken. Hij liet me weten dat Hij dat zeker zou doen en ook dat Hij zich realiseerde dat Hij me wel op een emotionele achtbaan gezet had. Ik was best wel van slag, en er zelfs een beetje verdrietig van. Ik nam me voor om de samenvatting rustig te lezen en te laten bezinken, er eerst eens over te denken wat ik er van vond.

Ik was zo in twijfel dat ik een referentiekader nodig had, daarom heb ik SG en felicia om hun mening gevraagd. Zij reageerden niet verbaasd toen ik de strekking van het verhaal liet weten, dat gaf mij al wat rust. Verder gaven ze me het advies om vooral te bedenken wat het is dat ik wil in de  BDSM en in mijn D/s met Mr. Toen ik daar over na gedacht had heb ik Mr een mail geschreven. Daarin heb ik aangegeven dat ik perse niet wil wat Hij de dag ervoor gezegd had over extreme pijn en ook aangegeven wat ik dan wel zou willen, namelijk de mentale dingen en matige pijn. Daarna heb ik met spanning gewacht op zijn reactie.

Heel blij was ik om te lezen dat Mr. het helemaal niet erg vindt om dat wat Hij de dag ervoor gezegd had niet te doen. Dat het doel voor Hem iets anders is, namelijk mijn zelfbeeld verbeteren, ervoor zorgen dat ik niet meer het gevoel heb dat ik soms faal, me ervan overtuigen dat ik Hem niet kan teleurstellen en dat ik Hem juist trots maak. Wat een super reactie vind ik dat!!

De rest van de dag hebben we nog van alles besproken, over de mindplay, over twijfels, angsten, onze band en hoe we verder gaan. Ik moet zeggen dat dit "incident" ons voor mijn gevoel (en ook het zijne) dichter bij elkaar gebracht heeft. We weten weer meer over en van elkaar en dat is erg goed.

Ik zal niet zeggen dat ik het heel leuk vond, maar het is zeker nuttig geweest en zal een positieve bijdrage leveren aan onze D/s.

Verwarrend en onverwacht

Gisteravond was het weer ESM tijd. Eigenlijk was ik niet zo in de stemming. Vakantie gehad, weinig contact met Hem gehad daardoor, dus de juiste stemming was ver te zoeken. Eerst een tijdje om ons heen gekeken bij de ESM, geinig om te zien wat voor verschillende types er rond lopen. Ook met elkaar gepraat en bij Mr. aangegeven dat ik nog niet in de juiste stemming was, en dat ik bang was voor een aantal dingen, zoals dat ik me niet zou kunnen overgeven, dat ik me niet zou kunnen afsluiten voor al die mensen daar etc.

En inderdaad, toen we gingen spelen en Mr. me neerzette en begon te zwepen ging het niet. Alles deed net even teveel pijn, zelfs terwijl Mr. heel zachtjes met me deed, en al snel zag ik het niet meer zitten en kwamen er wat traantjes (die ik snel weer wegduwde). Mr. troostte me en we gingen toch maar even wat drinken en even pauze houden. Ik voelde het als falen, Hij was vond het helemaal geen probleem. (achteraf vertelde Mr. dat Hij ook nog niet zo in de juiste stemming zat en aan het aftasten was).

We hebben met wat andere mensen gepraat (niet heel boeiend, grinn) en toen beneden o.a. naar het spel van Wild River en bound witch gekeken. Er zaten mensen naast ons die opmerkte dat WR behoorlijk hard sloeg. Tja, dat is zo en bw had ook al flink rode billen. Naast hen was nog een stel aan het spelen, wat me deed denken aan het spel tussen Rigor en mij vroeger, omdat Hij van alles tegen haar aan het fluisteren was... smile. Daar denk ik met een warm hart aan terug.

Iets later op de avond bij Mr. aangegeven dat ik pijn helaas niet kon hebben deze avond maar dat dwang en angst wel een optie zou kunnen zijn.. hint hint hint.... grijnsss.. En juist toen ik het niet meer verwachtte begon Hij een spel. Dit spel ging goed. Dwang, angst, enge dingen tegen me zeggen waardoor ik me steeds weer meer kon overgeven en daardoor ook weer meer pijn aankon. Voelde goed om te merken dat ik het toch nog wel in me heb. ik twijfelde daar best aan de laatste maanden. De juiste triggers zijn dus behoorlijk belangrijk en komen altijd weer terug op dwang, angst en (niet teveel) pijn.

Na een tijdje stond ik te trillen, mn benen wilde er niet mee stoppen. T was goed en het was voldoende. We namen afscheid van WR en bw en gingen naar huis. In de auto zette de hoofdpijn in dus thuis wat paracetamol ingenomen, lekker gedouched en naar bedje.

Al met al een vreemde avond met een positief hoogtepuntje en nog wel wat nadenkwerk voor mij.