Mindplay and real

Wat gister begon met een hele heftige mindplay via msn werd langzaam aan steeds meer serieus. Het begon met een heftig beeld dat Hij schetste over wat Hij me zou gaan aan doen. In het begin was het duidelijk een mindfuck, maar na een tijdje ging het over in een serieus gesprek over grenzen verleggen, meer aan kunnen dan je denkt, het verbeteren van mijn zelfbeeld en hoe wat Hij me ging aan doen daarbij zou gaan helpen. Nu het zo een serieus gesprek was geworden begon ik pas echt bang te worden. Ik denk Hem al redelijk te kennen maar wat Hij nu allemaal vertelde vond ik dood eng en ik wist niet wat ik er mee aan moest.

In de auto naar huis heb ik Hem gevraagd of Hij een samenvatting van ons gesprek wilde maken. Hij liet me weten dat Hij dat zeker zou doen en ook dat Hij zich realiseerde dat Hij me wel op een emotionele achtbaan gezet had. Ik was best wel van slag, en er zelfs een beetje verdrietig van. Ik nam me voor om de samenvatting rustig te lezen en te laten bezinken, er eerst eens over te denken wat ik er van vond.

Ik was zo in twijfel dat ik een referentiekader nodig had, daarom heb ik SG en felicia om hun mening gevraagd. Zij reageerden niet verbaasd toen ik de strekking van het verhaal liet weten, dat gaf mij al wat rust. Verder gaven ze me het advies om vooral te bedenken wat het is dat ik wil in de  BDSM en in mijn D/s met Mr. Toen ik daar over na gedacht had heb ik Mr een mail geschreven. Daarin heb ik aangegeven dat ik perse niet wil wat Hij de dag ervoor gezegd had over extreme pijn en ook aangegeven wat ik dan wel zou willen, namelijk de mentale dingen en matige pijn. Daarna heb ik met spanning gewacht op zijn reactie.

Heel blij was ik om te lezen dat Mr. het helemaal niet erg vindt om dat wat Hij de dag ervoor gezegd had niet te doen. Dat het doel voor Hem iets anders is, namelijk mijn zelfbeeld verbeteren, ervoor zorgen dat ik niet meer het gevoel heb dat ik soms faal, me ervan overtuigen dat ik Hem niet kan teleurstellen en dat ik Hem juist trots maak. Wat een super reactie vind ik dat!!

De rest van de dag hebben we nog van alles besproken, over de mindplay, over twijfels, angsten, onze band en hoe we verder gaan. Ik moet zeggen dat dit "incident" ons voor mijn gevoel (en ook het zijne) dichter bij elkaar gebracht heeft. We weten weer meer over en van elkaar en dat is erg goed.

Ik zal niet zeggen dat ik het heel leuk vond, maar het is zeker nuttig geweest en zal een positieve bijdrage leveren aan onze D/s.

Verwarrend en onverwacht

Gisteravond was het weer ESM tijd. Eigenlijk was ik niet zo in de stemming. Vakantie gehad, weinig contact met Hem gehad daardoor, dus de juiste stemming was ver te zoeken. Eerst een tijdje om ons heen gekeken bij de ESM, geinig om te zien wat voor verschillende types er rond lopen. Ook met elkaar gepraat en bij Mr. aangegeven dat ik nog niet in de juiste stemming was, en dat ik bang was voor een aantal dingen, zoals dat ik me niet zou kunnen overgeven, dat ik me niet zou kunnen afsluiten voor al die mensen daar etc.

En inderdaad, toen we gingen spelen en Mr. me neerzette en begon te zwepen ging het niet. Alles deed net even teveel pijn, zelfs terwijl Mr. heel zachtjes met me deed, en al snel zag ik het niet meer zitten en kwamen er wat traantjes (die ik snel weer wegduwde). Mr. troostte me en we gingen toch maar even wat drinken en even pauze houden. Ik voelde het als falen, Hij was vond het helemaal geen probleem. (achteraf vertelde Mr. dat Hij ook nog niet zo in de juiste stemming zat en aan het aftasten was).

We hebben met wat andere mensen gepraat (niet heel boeiend, grinn) en toen beneden o.a. naar het spel van Wild River en bound witch gekeken. Er zaten mensen naast ons die opmerkte dat WR behoorlijk hard sloeg. Tja, dat is zo en bw had ook al flink rode billen. Naast hen was nog een stel aan het spelen, wat me deed denken aan het spel tussen Rigor en mij vroeger, omdat Hij van alles tegen haar aan het fluisteren was... smile. Daar denk ik met een warm hart aan terug.

Iets later op de avond bij Mr. aangegeven dat ik pijn helaas niet kon hebben deze avond maar dat dwang en angst wel een optie zou kunnen zijn.. hint hint hint.... grijnsss.. En juist toen ik het niet meer verwachtte begon Hij een spel. Dit spel ging goed. Dwang, angst, enge dingen tegen me zeggen waardoor ik me steeds weer meer kon overgeven en daardoor ook weer meer pijn aankon. Voelde goed om te merken dat ik het toch nog wel in me heb. ik twijfelde daar best aan de laatste maanden. De juiste triggers zijn dus behoorlijk belangrijk en komen altijd weer terug op dwang, angst en (niet teveel) pijn.

Na een tijdje stond ik te trillen, mn benen wilde er niet mee stoppen. T was goed en het was voldoende. We namen afscheid van WR en bw en gingen naar huis. In de auto zette de hoofdpijn in dus thuis wat paracetamol ingenomen, lekker gedouched en naar bedje.

Al met al een vreemde avond met een positief hoogtepuntje en nog wel wat nadenkwerk voor mij.

 

3e wiel aan de wagen?

Hoe zal ik dit nou eens omschrijven. Vanochtend zag ik op FL dat Mr nu tevens Master and Owner is van iemand anders. Ik wist dat dat er aan zat te komen. Hij was op zoek naar een levenspartner en had iemand op het oog. Blijkbaar is dat nu dus gelukt. Dubbele gevoelens heb ik erover. Natuurlijk ben ik blij voor Hem. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn, verliefd te zijn en een levenspartner te vinden.

Toch vond ik het niet leuk om te lezen op FL. Ik ben het niet gewend om mijn Mr. te delen met iemand anders op BDSM gebied. Het voelt een beetje alsof ik het 3e wiel aan de wagen ben en ik had meteen het gevoel dat ik mn eigen status wilde aanpassen.

Mr heeft gezegd dat onze D/s niet zal lijden onder zijn relatie met haar. Ik wil Hem daar graag in geloven, denk dat Hij zijn aandacht wel zou kunnen verdelen. Alleen de vraag is, of ik het wel ga trekken, wat mijn gevoelens gaan zijn en of ik jaloers of wat dan ook ga worden.

ik merk wel al dat ik extra oplettend ben, bijvb gister heeft Mr. niet gereageerd toen ik op FL een post had gezet dat ik ziek was met kerst. ik weet het, niet op alle slakken zout leggen, maar ja, het gaat vanzelf, ik hou in de gaten of Hij mij niet vergeet.

nou ja, we zullen zien hoe het gaat lopen en ik moet mezelf ook even de tijd geven eraan te wennen.
4 januari gaan we samen naar de ESM, daar heb ik zin in!

Apart is het toch hoe gevoelens soms werken.

Sometimes it's complicated

afgelopen zaterdag was ik bij Mr. Hij had me in de week ervoor al  duidelijk mn plaats laten weten via de mail en alvast een spreekverbod  opgelegd vanaf het moment dat ik Hem zou zien.
In de trein was ik behoorlijk zenuwachtig, gelukkig is dat altijd over  als ik bij mn Mr. ben dus toen ik uitstapte en Mr al snel in het oog kreeg ging het alweer een stuk beter. Totdat Hij inspecteerde of ik mn  boeien wel om had en er meteen een ketting aan vast maakte, zomaar in  het openbaar!!, en me meenam. Er stond een meisje die alles gezien  heeft, ze keek dacht ik best een beetje raar... lol... ik vond het  eigenlijk erg gaaf... Hij deed het gewoon

Eenmaal bij Mr thuis stond ik al snel in houding. Mr liep om me heen  en eindelijk vertelde Hij wat Hem dwars had gezeten. Hij was boos en  om er een stuk mindplay van te maken extra boos. Dat was, omdat ik Hem  nog niet zo heel lang ken, behoorlijk eng. Toen bracht Mr. ook nog een enorm groot mes en ging het voor me scherp staan slijpen...  ieksssssss. Knifeplay was het gevolg en dubbel zo eng omdat Mr nogal  boos deed. Tijdens dit gedeelte mocht ik gelukkig weer spreken en na
een tijdje ging het spel over in serieus praten. Hij was niet boos,  maar teleurgesteld en nu is het duidelijker waarom Hij teleurgesteld  was. De tranen zaten meteen al hoog en kwamen er al snel uit. We  hebben er i.i.g. goed over kunnen praten samen.

Na een kop thee en een goed gesprek ging Mr. verder met kaarsvet, folie, kettingen en boeien. Ook de flogger voornamelijk op de onderkant van mn lichaam kwam eraan te pas. We hebben in korte tijd
heel veel soorten spel gedaan :-).

Ondertussen was ik gaan piekeren over bepaalde dingen, grenzen, fysieke aantrekkingskracht, me  niet op mn gemak voelen, etc. Daar heb ik al eerder over geschreven en daar zat ik nog steeds mee, sterker nog...het werd eigenlijk meer. Aan  het eind van de middag zijn we even een stukje gaan wandelen. Mr. en  ik hebben het toen over mijn zorgen gehad. Ik zag het eigenlijk niet meer zo zitten. We voelde ons beide niet fijn dus hebben we besloten om niet naar de avondmeeting te gaan.  Mr. heeft me, op mijn verzoek, op de trein naar huis gezet. Wat een  vervelend gevoel allemaal!

Tijdens de treinreis kreeg ik een smsje van Mr., Hij kwam met een goed idee. We gaan vanaf heden samen naar meetings toe. Dat lost een aantal van mijn zorgen op en we hebben de tijd om alles wat fijn gaat verder  te ontdekken en uit te breiden.

Al met al een behoorlijk heftig dagje!!

Brrrrrrr

Ergens in het begin van deze week begon Mr. tijdens onze contactmomenten steeds strenger te zijn. Ook vertelde Hij dat ik het as zaterdag erg zwaar ga krijgen. En zo ging het maar door en door en door. Ik moest enorm wennen aan het strenge, het oplettende, op alles wat niet perfect was meteen reageren op een strenge, dreigende manier..... ik ging er mega van stuiteren. Heerlijk!!

Het deed onze band goed, we hadden door de drukte te weinig contact en dit was net wat we even nodig hadden. Door zijn acties heb ik erg veel zin in zaterdag, ik ben reuze benieuwd wat er allemaal gebeuren gaat en ik hoop dat het onze band versterkt en vooral dat ik me bij Hem thuis niet meer zo ongemakkelijk zal voelen.

Al met al.... poing, poing, poing.... smile!!!

Bolkade, 17 november

Gister ben ik met SG, felicia, WR en bw naar de Bolkade geweest. Mr. kon helaas niet mee omdat zijn zoon ziek was. Dat vond ik enorm jammer. Had het heel leuk gevonden als SG en felicia mijn Mr. hadden kunnen ontmoeten. Maar wat in het vat zit verzuurt niet. En hoewel ik wist dat het niet kon had ik toch elke keer als de deur open ging de hoop dat Mr. er zou staan.

Ik was de hele dag al wat stiller, was ook niet aan het stuiteren enzo en had me voorgenomen om eens wat meer te kijken naar het spel van anderen. Meestal heb ik daar geen tijd en aandacht voor en aangezien Mr. nu toch niet mee was heb ik naar het spel van beide stellen gekeken. ik ga niet over hun spellen vertellen, wel blijft het zo dat ik nog steeds opstandig en boos word als ik SG felicia onder handen zie nemen. Hij is behoorlijk hard en soms vind ik het zo naar voor haar, dus dan kijk ik maar even niet, want ik weet dat dit juist is wat ze wil. Er ging in ieder geval een paar keer een rottige opmerking door mn hoofd richting SG :-).

Toen iedereen weer uitgerust was werd ik min of meer overvallen door 2 mannen en 1 vrouw. SG over me heen, bw met een doek over mn gezicht en WR aan mn zijkant. Omdat ik tegenwerkte kreeg ik een paar tikken op mn bovenbeen. Die deden zo zeer dat ik er vrij snel van ging huilen en daarna nog harder ging huilen omdat ik teleurgesteld was in mezelf, en ik het gevoel had dat ik het voor iedereen (inclusief mezelf) verpest had door het niet aan te kunnen. Op dat moment zat ik heel erg in mn emoties, reëel denken is er dan niet meer bij. SG zat voor me, nam me in zn armen en ik vertelde wat ik dacht. Daar hebben we even over gepraat en Hij heeft me getroost.

Toen ik min of meer uitgehuild was ging hij met me stoeien. Dat is iets wat ik eigenlijk altijd al leuk gevonden heb…mogen terugvechten… en dit keer zou Hij niet slaan of knijpen (yesss mazzelkontje was ik). We rolden samen over de grond en 2x had ik Hem in een soort van arm en been klem, waar Hij moeite had om uit te komen (hihihi,, cool he…) Daarna waren we beide warm en moe dus hebben we even uitgerust. Dat stoeien was heerlijk en mn gedachten waren weer een stuk rustiger geworden.

Felicia had verteld over een nog al dikke zware flogger die SG nu in zn bezit heeft, die wilde ik wel graag even voelen, Rigor had er ook zo een en dat was wel een van mn favo’s. Dus hup, tegen het kruis en SG ging met de flogger aan de gang. Hij zei tegen me dat als ik iets teveel vond dat ik dan mn middel vinger naar hem op moest steken… huh… middelvinger? Das onbeschoft….toch? dus toen iets net te veel werd had ik netjes mn middelvinger voor de andere vingers gedaan…. Maar nee, dat was niet voldoende ik moest m toch echt opsteken… was raar en grappig tegelijk.

Voor het eerst in mn leven heb ik bijna de hele zweepsessie gehuild. Dat is me nog nooit overkomen. De emoties zaten nog hoog van ervoor en ik ging in gedachten terug naar mn kindertijd en naar hoe ik toen naar mezelf keek (niet zo best, needles to say), de tranen bleven maar komen en komen. SG is er erg goed in om de zweep net met de puntjes je rug te laten raken ipv er gewoon plat op slaan, dat doet extra zeer en dat hield ik niet lang vol. Weer balen, weer boos, nog meer tranen, waarom kan ik nooit eens iets aan…. Zwak van mezelf… dus toch mn middelvinger opgestoken waarna hij doorging met “gewoon” slaan. SG was erg lief en vroeg af en toe of het echt wel ging.

Ik had een heel negatief gevoel over de avond, maar achteraf heb ik met bijna alle 4 de mensen nog gesproken over mn gevoelens/gedachten en gelukkig heb ik voor niemand hun avond verpest. En hoewel de gedachten die ik had me niet zo bevielen (en nog niet bevallen) vond ik het huilen juist erg fijn. Normaal kan ik nooit uithuilen en nu kon ik juist niet stoppen.

Misschien zijn die gedachten daar dus goed voor, voor het laten stromen van de tranen en dienen die gedachten zo hun doel.

Dank jullie wel Heren en dames, voor de liefde die ik van jullie krijg en alle motiverende woorden!

Niet zo een zin in zaterdag

Zaterdag ga ik weer een dagje naar Meester toe. Als ik heel eerlijk ben heb ik er nog niet zoveel zin in… hoe dat komt? Tja, ik denk door verschillende dingen.

Op het werk is het erg druk geweest waardoor Hij en ik minder contact hebben gehad dus er is nog geen stuiter gevoel of wat dan ook. Ook thuis is het enorm druk waardoor bdsm naar de achtergrond gedreven is. Er spelen wat lichamelijke ongemakken waardoor ik slecht slaap etc. Dus al met al zijn dat al oorzaken genoeg. En door al deze oorzaken heb ik het gevoel dat ik zaterdag moeilijk bij mn onderdanige gevoel kan komen, dat ik me niet over kan geven en dat het weer net zo ongemakkelijk wordt als vorige keer, onze 1e dag samen. Al met al zie ik er eigenlijk stiekem een beetje tegenop.

Ik ben al aan het denken wat er zou helpen…. Als Hij heel streng, duidelijk en dominant doet zou een goede zijn, weinig knuffelen, weinig lief zijn. Want door lief te doen stijgt ik altijd weer uit mn onderdanige gevoel. Of misschien kan ik aan Hem vragen of ik eerst een tijdje op mn knietjes met mn voorhoofd tegen de grond aan zn voeten mag zitten/liggen, vaak kom ik dan tot rust, wie weet helpt dat ook. Hij weet vast ook wel dingen die kunnen helpen.

Zaterdag middag komen er vrienden van ons eten en daarna spelen… zie ik hen eindelijk weer eens, das een goed vooruitzicht.

Oke… ik stop nu maar eens even met piekeren over zaterdag.