Gister was onze 1e hele dag samen. ik ging met de trein en was rond 10.45 bij Hem, de hele dag en om 21.00 weer terug in de trein om naar huis te gaan. Momenteel racen er allerlei gedachten door mn hoofd, geen idee of ik een helder verhaal op papier kan zetten, maar niet geschoten is altijd mis. Laat ik maar beginnen bij ehhhh het begin :-).
de treinreis was prima te doen, boekje mee, 1 overstap dus de tijd leek te vliegen. Mr. was er nog niet, daar werd ik wel een beetje zenuwachtig van en gelukkig kwam Hij me al snel halen. In de auto waren we beide wat stilletjes, ik was zeker stil. Last van zenuwen en daardoor niet veel te vertellen. Bij Mr. thuis even rondgekeken, beetje knuffelen en babbelen en al snel kwam van het 1 het ander en had ik steeds minder kleding aan. Een kist ging open, meer zwepen dan verwacht kwamen uit die kist, allerlei canes..brrrr bah... en er zat nog meer in wat ik niet kon zien.
Mr. zette me vast met een ketting aan het plafond, handen in 2 boeien aan de ketting vast en ik kreeg een hele dikke collar om. Ik moest overal al aan wennen, alles was anders dan toen ik nog met Rigor was en daar had ik het best lastig mee. Door die dikke collar kon ik mn hoofd niet naar beneden buigen (laten hangen) en dus niet ontspannen. Gelukkig zag Mr. vrij snel het me tegenwerkte en hij mocht af. Daarna kon ik me ietsje beter ontspannen. De spanking bevatte verschillende zwepen en een soort van cane met allerlei losse stokjes tot 1 bos gebonden, die eigenlijk wel oke voelde, toen hij niet te hard gebruikt werd. Geen idee hoe al die zwepen genoemd worden, Hij had er een aantal terug gevonden. Na enige tijd verder gespeeld te hebben werd het hoog tijd voor wat drinken en even rust.
ik kon mn draai niet vinden, kon me niet ontspannen. ik zat enorm in mn hoofd, was aan het vergelijken met hoe dingen gingen toen ik nog met Rigor was, alles was anders, niet alleen Mr was/is anders, de omgeving is anders, de wensen, regels, manier van met elkaar omgaan, manier van spelen en ook de grenzen zijn anders. ik zag het even niet zo meer zitten en vond het moeilijk om mn gevoelens en gedachten uit te leggen aan Mr. Gelukkig ben ik tegenwoordig wel zover dat ik dingen die ik liever anders zou zien wel aangeef. Een kopje thee gaf me wat tijd om te denken en ook aan Mr. te vertellen dat het even niet zo lekker ging met me. ik stelde voor om een stukje te gaan wandelen in een mooi natuurgebied dat vlakbij ligt waarover Mr. verteld had.
Ergens tijdens de autorit of tijdens de wandeling heb ik verteld dat Hij met wat overweldigd met zn liefdevolle aandacht en knuffels, dat ik dat niet zo gewend ben, het een super eigenschap vind, alleen dat ik me met wat minder, meer op mn gemak zou voelen. Soms geldt "less is more".... gelukkig snapte Hij me. Het park waar we waren kun je makkelijk uren in lopen, gelukkig had Mr. daar geen zin in en zijn we alleen naar boven gelopen (puf puf) om van het uitzicht te genieten. Natuurlijk kwam er hier en daar wel een plagerij naar boven dus geheel bdsmvrij kwam ik niet van die heuvel af... (geheel tot mijn genoegen ook natuurlijk).
Toen we weer terug bij Mr. thuis waren was ik eigenlijk wel even klaar met spelen. Tot mijn ongenoegen en later genoegen liet Mr. even heel duidelijk blijken dat wat ik wil niet (altijd) telt, er werd dus wel gespeeld en dit keer was ik veel rustiger, heb ik er meer van kunnen genieten en ging het goed.
Aan het begin van onze dag hebben we het nog over straf gehad. ik wist al dat straf ook echt straf zal zijn bij Hem. Maar dat het zo pijnlijk zou zijn had ik niet echt verwacht. Mr heeft een hele dikke platte stok en gedurende de dag heb ik 4 slagen gehad met dat rotding. had ik gehoopt dat Hij niet zo hard zou slaan, helaas... dus wel. Nou dat vond ik verschrikkelijk, wat trekt dat door.... bah... dat trek ik dus niet. Ik had er 16 staan, nu dus nog 12. Wat krijg ik daar altijd een minderwaardig gevoel van, zou het graag goed willen volhouden, het aankunnen, maar helaas....
Een aantal dingen heb ik over mijn Mr. geleerd. Hij is harder dan ik aan kan, maar houdt gelukkig redelijk rekening met mijn pijngrens. Onze bdsm reis is net pas begonnen, ik denk dat ik er qua strengheid van Hem nu nog makkelijk vanaf ben gekomen en dat Hij de touwtjes naarmate we elkaar beter leren kennen en vaker gespeeld hebben zal gaan aanhalen. En dat ik nu al duidelijk verschil merkte, in zijn stem voornamelijk, als Hij iets serieus meende. En toen, was het etenstijd....
lekker chinees gehaald en samen voor de tv gegeten, wederom een momentje van ontspanning, even geen bdsm, even afleiding. Na het eten was het tijd voor Mr. om te genieten van zijn verjaardagscadeautje, waar ik best een beetje tegen op zag, en wat reuze mee viel. ik geloof dat Hij er wel heel blij mee was, dus dat was goed gedaan van mezelf, al zeg ik het zelf..grijnsss.
Gedurende de dag heb ik ook wat traantjes gelaten, die zaten al een tijd hoog door wat prive dingen thuis en door alle nieuwe dingen die me overkwamen, alles waar ik aan moest wennen en dan ook nog de lieve woorden van Hem, dat Hij trots op me is etc. tja, dan komen de waterlanders wel. En eigenlijk was dat ook wel erg lekker, even lekker uithuilen...weg met die ellende... Tis alleen jammer dat ik op die momenten ook erg slecht over mezelf ga denken, maar ja, dat is na een tijdje wel weer weg.
We hebben nog heel wat te leren over elkaar, hebben nog heel wat te beleven en uit te vinden en gaan het zeker nog een keer over onze grenzen hebben, wat dat is nog mijn zorgenpunt. Al met al was het een dag met ups and downs waar ik een positief gevoel aan over gehouden heb. Als laatste bracht Mr. me naar de trein. Als een echte gentleman helemaal naar het perron en Hij ging pas toen ik veilig in de trein zat. Hij scoort pluspunten...lol..
Dank U wel Mr. voor deze bijzondere eerste dag samen.
